யானைகள் எத்தனை தெரியுமா?

 

ஆதிகாலத்திலிருந்து மனிதனுக்கும் விலங்குகளுக்குமிடையே ஏதோ ஒரு தொடர்பு இருந்து தான் வருகிறது. விலங்குகள் அவற்றின் தன்மைகளுக்கும் இயல்புகளுக்குமேற்ப மனிதனால் வெவ்வேறு தேவைகளுக்காக பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அவ்வகையிலேயே யானைகளும் ஆதிகாலத்தில் இருந்து மனித வாழ்வுடன் பின்னிப்பிணைந்து காணப்படுகின்றன. அடிப்படையில் யானைகள் இரு இனங்களைச் சார்ந்தவை. ஒன்று ஆபிரிக்க யானை இனம். இரண்டாவது ஆசிய யானை இனம். பாரமான பொருட்களைத் தூக்குவதற்கும், பயணிப்பதற்கும், யுத்த முனைகளிலும் யானைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. யானைகளின் தந்தமும் மயிரும் விலையுயர்ந்த பொருட்களாக வர்த்தக ரீதியில் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. யானைகள், அவை செறிந்து வாழும் சில நாடுகளின் அடையாளமாகவும் வணக்கத்துக்குரிய விலங்காகவும் இருக்கின்றன. இலங்கையிலும் அத்தகைய பாரம்பரியங்களைக் காணலாம். பெரஹராக்களிலும் சில இந்துக் கோயில் திரு விழாக்களிலும் யானைகளுக்கு முக்கிய இடம் வழங்கப்பட்டுள்ளமையை நாம் அறிவோம். சில பெரிய நில உரிமையாளர்களைப் பொறுத்த வரையிலே யானைகளை வைத்திருப்பது கௌரவத்தின் சின்னமாகக் கருதப்படுகிறது.

முன்னொரு காலத்தில் அவுஸ்திரேலியா, மற்றும் சில தீவுகள் தவிர்ந்த ஏனைய நாடுகளெல்லாம் பரவியிருந்த யானைகள் இன்று ஆசியாவிலும் ஆபிரிக்காவிலும் மட்டுமே காணப்படுகின்றன. அதற்கு உலகு அடைந்து வரும் அபிவிருத்தி பிரதான காரணாமாகும். அதே வேளை தந்தத்துக்காக யானைகளைக் கொல்லும் கொடூரம் இன்னும் நடந்தேறிய வண்ணம் தான் உள்ளது. ஆதலால் தான் அழிவடையும் விலங்குகளின் பட்டியலிலிருந்து தந்தத்தைக் கொண்டுள்ள யானைகளின் பெயர் மட்டும் இன்னும் நீக்கப்படவில்லை.

காடுகள் அழிக்கப்படுவதால் யானைகள் வாழிடத்தை இழந்து மனிதனுடன் முரண்படத் தொடங்குகின்றன என்ற கருத்தே பொதுவாக நிலவி வருகிறது.ஆதலால் காடுக ளை அழிக்கும் மனிதனுக்கும் அதனால் வாழ்விடத்தை இழக்கும் யானைகளுக்கும் இடையிலே முரண்பாடுகள் எழத்தொடங்கின. அவை அத்துடன் நின்று விடவில்லை. காலத்துக்குக் காலம் அதிகரித்த படி தான் செல்கின்றன.

காடுகள் அழிக்கப்பட்டதால் தான் யானை-மனிதன் முரண்பாடு தோன்றியது என நாம் எண்ணிக்கொண்டிருக்க , மாறுபட்ட கருத்தொன்றை முன் வைக்கிறார் பேராசிரியர் சரத் கொட்டகம.

ஆசிய யானைகளின் குடித்தொகையில் 1 சதவீதம் மட்டுமே அடர்ந்த காடுகளில் வசிக்கின்றன எனத் தரவுகள் அவர் கூறுகிறார்.

மிகுதி 99 சதவீதமான யானைகளும் அடர்த்தி குறைந்த வனப்பகுதிகளிலே, தமக்குத் தேவையான தாவரங்களும் நிரந்தரமான நீர் நிலைகளும் உள்ள பகுதியிலேயே செறிந்து வாழ்கின்றன. இங்கு தான், யானை - மனிதன் முரண்பாட்டிற்கான காரணம் காடழிப்பு என்ற கருத்து தொடர்புபடுத்தப்படுகின்றது. பெருகிவரும் சனத்தொகையின் தேவைகளைப் பூர்த்திசெய்வதற்காக, அடர்ந்த வனப்பகுதிகள் அழிக்கப்பட்டு மனிதன் வாழ்வதற்கு ஏற்ற சூழல் உருவாக்கப்பட்டது. மனிதன் வாழ்வதற்கும் கூட தாவரங்களும் நிலையான நீர்நிலைகளுமே அத்தியாவசியமாக அமைக்கின்றன.

அழிக்கப்பட்ட இந்த வனப்பகுதிகளின் அயலை வாழிடமாகக் கொண்ட யானைகள், தமக்குத் தேவையான உணவும் நீரும் சுலபமாகக் கிடைக்கும் குடியிருப்புப் பகுதிகளை நோக்கிச் செல்கின்றன. அத்துடன் மனிதர்கள் சமைக்கும் உணவின் மணமும் சுவையும் யானைகளுக்குப் பிடித்து விடுவதால் அவை மனிதக் குடியிருப்புகளை நோக்கிச் செல்வதாக இந்திய ஆய்வாளர் ஒருவர் தெரிவித்தார். இந்தியாவிலே அத்தகைய பல சம்பவங்கள் நடந்தேறியிருக்கின்றன. காடுகளை அழித்து குடியேற்றப்பட்ட சமுதாயங்கள் பொதுவாக விவசாயத்தை மூலாதாரமாகக் கொண்டவை. விவசாயம் மேற்கொள்ளப்படும் நிலப்பகுதிகளிலே, நிலையான நீர்நிலைகள் நிச்சயம் காணப்படும். யானைகளுக்குத் தேவையானவையும் அவ்விரண்டுமே!

அவை சுலபமாகக் கிடைக்கும் இடம் அருகிலேயே இருக்கும் போது யானைகள் ஏன் வனப்பகுதிகளை நோக்கி நகர வேண்டும்? ஆறறிவுள்ள மனிதனே, எதனைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல், சுலபமாகக் கிடைக்கும் வளங்களைத் தேடிச் செல்கையில் ஐந்தறிவுள்ள யானை மட்டும் விதிவிலக்கா? அதற்குத் தேவை உணவும் நீரும் மட்டுமே. இலங்கையில் இதனை விளக்கத்தக்க நிகழ்வுகள் பல ஏற்கெனவே நடைபெற்றிருக்கின்றன.

உடவளவைப் பகுதியின் 70 சதவீதமான நிலப்பரப்பு ஒரு காலத்தில் அடர்ந்த வனப்பகுதியாக இருந்தது. பல்வேறு தேவைகளுக்காகக் காடு அழிக்கப்பட, 70 சதவீதமாக இருந்த வனப்பகுதி 4 சதவீதமாகக் குறைவடைந்தது. இதையடுத்து 1974 ஆம் ஆண்டு உடவளவை தேசிய வனப்பூங்கா உருவாக்கப்பட்டு ஆதரவற்ற யானைகள் தற்காலிகமாக அங்குவைத்துப் பேணப்பட்டன. பின்னர் அழிந்த வனப்பகுதியில் மீள் காடாக்கலை மேற்கொள்வதா அல்லது அப்படியே இருக்கவிடுவதா என்ற சிந்தனை உருவாகியது. ஆனால் யானைகள் வாழ்வதற்கேற்ற சூ ழல் உடவளவை தேசிய வனப்பூங்காவில் காணப்பட்டமையாலும் தற்காலிகமாகப் பேணப்பட்ட யானைகளின் குடித்தொகை பெருகியமை அறியப்பட்டதாலும் மீள்காடாக்கல் எண்ணம் கைவிடப்பட்டு அப்பகுதி யானைகளின் வாழிடமாகவே ஆக்கப்பட்டது. அதே போல பின்னவலை யானைகள் புகலிடத்தையும் நாம் எடுத்துக்கொள்ளலாம். ஒரு காலத்தில் ஆதரவற்ற யானைகள் அங்கே கொண்டு செல்லப்பட்டு பராமரிக்கப்பட்டன. ஆனால் தற்போது அங்குள்ள யானைகள் அச் சரணாலயத்திலேயே பிறந்து வளர்ந்தவை. ஆதலால் பின்னவலை யானைகள் புகலிடத்தை இனியும் அ நாதை /ஆதரவற்ற யானைகளுக்கானது என்று குறிப்பிடல் பொருந்துமா என்பது தெரிய வில்லை.

20 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்திலே மேற்கொள்ளப்பட்ட கணிப்புகளின் அடிப்படையில் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இலங்கையில் யானை இனமே இருக்காது என்றே எதிர்வு கூறப்பட்டது. மாறாக இந்தப் போக்கு எதிர்த்திசையில் திரும்பி இன்று யானைகளின் குடித்தொகை அதிகரித்துள்ளது.

இது யானைகள் வாழ்வதற்குச் சாதகமான சூழ்நிலையொன்று தொடர்ந்து உருவாக்கப்பட்டு வருவதையே சுட்டி நிற்கிறது. நிலைமை இப்படி இருக்கும் போது தான் யானைகளின் தொகைக் கணக்கெடுப்பும் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது . அத்துடன் அது காலத்தின் தேவையாகவும் இருக்கிறது.

இம்மாதத்தின் நடுப்பகுதியில் ஓரிரு நாட்களுக்கு இலங்கையில் உள்ள விலங்குகள் சரணாலயங்கள் பல மூடப்பட்டன. ஏன் தெரியுமா? இலங்கையில் இருக்கும் யானைகளைக் கணக்கெடுக்கும் பணி நாடளாவிய ரீதியிலே ஆரம்பிக்கப்பட்டது. அந்தப் பணிக்கு இடையூறு விளைவிக்காமலிருக்கவே வில்பத்து , யால, வஸ்கமுவ உள்ளிட்ட 22 சரணாலயங்கள் சில நாட்களுக்கு மூடப்பட்டிருந்தன. தற்போது இலங்கையிலே 5000 க்கும் அதிகமான யானைகள் இருக்கலாமென எதிர்வுகூறப்படுகிறது. அவற்றின் மொத்த எண்ணிக்கை என்ன என்பதை அண்ணளவாக மதிப்பிடவே இந்த கணக்கெடுப்பு நடாத்தப்பட்டது.

1993 இலேயும் இத்தகைய மதிப்பீடு ஒன்று நடாத்தப்பட்டது.ஆனால் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்கள் உள்ளடக்கப்படவில்லை. 18 வருடங்களின் பின்னர் தற்போது இந்த மதிப்பீடு மீண்டும் நடைபெறுகிறது. அதிலும் கடந்த ஒரு நூற்றாண்டு காலத்திலே முதன் முறையாக இலங்கை முழுவது ம் நடாத்தப்படும் முதற் கணக்கெடுப்பும் இதுவாகும். நீண்ட கால அடிப்படையிலே தரவுகளை ஆராய்ந்தால்இ யானைகளின் குடித்தொகை அதிகரிக்கும் போக்கையே காட்டுகிறது. அதை உறுதிப்படுத்தும் செயற்பாடாக இந்த கணக்கெடுப்பு இருக்குமென எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

சாதாரணமாக ஒரு கணக்கெடுப்பு எனப்படுவது குறித்த குடித்தொகை ஒன்றிலே உள்ள அங்கத்தவர்கள் தொடர்பான தரவுகளை ஒழுங்கான படி முறை மூலம் பெற்றுக்கொள்ளுதலைக் குறிக்கும். இது மனிதர்களுக்கும் பொருந்தும். மனிதர்கள் மத்தியில் எடுக்கப்படும் கணக்கெடுப்பை சனத்தொகைக் கணக்கெடுப்பு என்பர்.

தற்போது யானைகளின் எண்ணிக்கையை அறிய மேற்கொள்ளப்பட்ட கணக்கெடுப்பு சற்று மாறுபட்டது. யானைகள் வசிக்கும் பகுதிக்கு அருகில் உள்ள நீர் நிலைகளுக்கு நீரருந்தச்செல்லும் யானைகளின் கூட்டத்தை அவதானித்தே இது மேற்கொள்ளப்பட்டது. இது யானைகளை நேரடியாகக் கணக்கிடும் ஒரு முறைமையாகும். காட்டு யானைகள் பொதுவாக மாலை வேளைகளில் அதிலும் வறண்ட காலப்பகுதியில் நீர் நிலைகளைத் தேடிச்செல்லும். ஆதலால் வறட்சி நிலவும் காலப்பகுதியொன்றின் உச்ச கட்டத்திலே இக்கணக்கெடுப்பை மேற்கொள்வது உசிதமானது. ஏனெனில் அத்தகைய கால கட்டத்தில் தான் பல நீர் நிலைகள் வறண்டு ஒரு சில நீர் நிலைகள் மட்டும் எஞ்சி இருக்கும். ஆதலால் கணக்கெடுப்பையும் இலகுவாக மேற்கொள்ளலாம்.

யானை – மனிதன் இடையிலான மோதலை மட்டுப்படுத்துவதற்கும் யானைகளுக்கென தனியான இடம் ஒதுக்குவதற்காகவும் இந்தக் கணிப்பீடு நடத்தப்படுவதாகக் கூறப்படுகிறது. பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் முப்படையினர் கிராம மக்கள் போன்றௌரும் வனவள அதிகாரிகளுடன் இணைந்து இந்தப் பணியில் ஈடுபட்டனர். அவர்களின் துணையுடன் கணக்கெடுப்புப் பணி முடிவடைந்து விட்டது.

திரட்டப்படும் விபரங்கள் பேராதனை பல்கலைக்கழகத்தினூடாக விஞ்ஞானபூர்வமாக ஆராயப்பட்டு அறிக்கையாகத் தயாரிக்கப்படும் எனக் கூறப்படுகிறது. . ஆண் யானை , பெண் யானை ,தனியான யானை, கூட்டமாக உள்ள யானைகள், அவற்றின் வயது வேறுபாடுகள், அவை தங்கியிருக்கும் பகுதிகள், அவற்றின் பாதை, அவை கொண்டிருக்கும் நோய்கள், காயங்கள் என யானைகள் பற்றிய சகல விதமான விபரங்களும் திரட்டப்பட்டே இந்த அறிக்கை தயாரிக்கப்படும். நாட்டில் யானைகளின் நடமாட்டம் அதிகமாகவுள்ள மற்றும் அவற்றினால் தொல்லைகள் ஏற்படும் பகுதிகளை அடையாளம் காணவும் இந்த கணக்கெடுப்பு வழி வகுக்கும் எனக் கூறப்படுகிறது. இவ்வாறு சேகரிக்கப்படும் தரவுகள் இலங்கைக்குப் பொருந்தக் கூடிய யானைகளின் பாதுகாப்புத் திட்டங்களுக்குப் பயன் படும் எனக் கூறப்படுகிறது. ஆனால் இக்கணக்கெடுப்பு முறைமையிலும் பல சிக்கல்கள் காணப்படத்தான் செய்கின்றன. இம்முறைமையின் வினைத்திறன் எவ்வாறு அமைந்திருக்கிறது என்பதை ஆய்வறிக்கை தான் சொல்ல வேண்டும். இந்த ஆய்வுஎங்ஙனம் யானை-மனிதன் முரண்பாட்டைத் தீர்க்கப்போகிறது என்பதையும் அதே ஆய்வறிக்கை தான் சொல்ல வேண்டும்.

இலங்கை யானைகள்

இலங்கை யானை ஆசிய யானையின் உப இனமாகும். 1986 வரை இலங் கை யானைகள் அழிவடைந்து செல்லும் அச்சுறுத்தலையே கொண்டிருந்தன. அதற்கான முக்கிய காரணமாக வாழ்விடம் இழக்கப்படுதலும் காடழிப்பும் கருதப்பட்டது. 1758 இலேயே இந்த யானை இனம் முதன் முதலில் கண்டறியப்பட்டது. தற்போது உடவளவை, யால, வில்பத்து, மின்னேரியா போன்ற தேசிய வனப் பூங்காக்கள், பாதுகாக்கப்பட்ட வனப்பகுதிகளிலேயே அவற்றிலும் உலர் வலயத்திலேயே அவற்றின் இருப்பு மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

ஆபிரிக்க யானைகளுடன் ஒப்பிடும் போது ஆசிய யானைகள் பருமனில் சிறியவை. பெண் யானைகள் ஆண் யானைகளை விடச் சிறியவையாக இருக்கும். கிட்டத்தட்ட 7 சதவீதமான ஆண் யானைகளுக்கே தந்தங்கள் இருக்கும். யானைகள் சமுதாய விலங்குகளாகும். அவை கூட்டமாக வாழ்வதில் அதிக விருப்புடையவை. ஆசிய யானைகளைப் பொறுத்தவரையிலே அவை பழைய நட்பை ஒரு போதும் மறப்பதில்லை எனவும் அவற்றின் சமூக வலையமைப்பு விஞ்ஞானிகள் எதிர்பார்த்ததை விடப் பெரியது எனவும் தெரிவிக்கப்படுகிறது. யானைகளும் மனிதர்களைப் போலவே சமூக விரும்பிகள் எனத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. ஆசிய யானைகளில் ஆண் யானைகள் தனித்து வாழ்வதையே விரும்புகின்றன. பெண் யானைகள்ம் குட்டி யானைகளும் கொண்டிருக்கும் உறவூ வலையமைப்பு மிகவும் சிக்கலானது. சாதாரண மனிதர்கள் மத்தியில் காணப்படும் உறவுகளும் நட்புகளும் யானைகள் மத்தியிலும் காணப்படுகின்றன.


அவை அவற்றிற்கே உரித்தான மணத்தைக்கொண்டும் ஒன்றையொன்று கூப்பிட்டும் மிக நீண்ட தூரத்திலிருக்கும் சகபாடியை இலகுவாக இனங்காண வல்லவை.


மிகப்பெரிய சமூகக் குழுவின் ஒரு சிறிய தொகுதியே நாம் காணும் யானைக்கூட்டம் எனலாம். நீண்ட காலத்தின் பின் சந்தித்தாலும் தம் உறவூகளை அவை இலகுவாக இனங்காணும். நட்பைப் புதுப்பித்துக்கொள்ளும் என்கிறார்கள் ஆய்வாளார்கள். நண்பர்கள் என்று அமையூம் போது அவற்றின் முகத்தை இந்த ஆசிய யானைகள் ஒரு போதும் மறக்காது என்று தெரிவிக்கப்படுகிறது.


உடவளவை தேசிய வனப்பூங்காவில் கடந்த 20 மாதங்களாக மேற்கொள்ளப்பட்ட ஆய்விலேயே இந்த உண்மைகள் கண்டறியப்பட்டுள்ளன. யானைகளுக்கிடையிலிருக்கும் இந்தப் பிணைப்பு கோடைக்காலங்களில் மிகவும் இறுக்கமாக இருக்குமாம். அவ்வாறு இருப்பதன் மூலம் தமக்கான உணவு மற்றும் நீரின் பாதுகாப்பை அவை உறுதி செய்து கொள்ளுமாம். ஏனெனில் நாளொன்றுக்கு யானை ஒன்று 16 மணித்தியாலங்கள் உண்ணும். 225 லீற்றர் நீரை அருந்தும்.


நீர் பற்றாக்குறையாக இருக்கும் போது அவை பெரிய குழுக்களாகத் திரியூம். தாம் நீரருந்தும் இடங்களில் பழக்கமற்ற யானைகளை நீரருந்த விடாது கலைக்கும். அத்துடன் இந்த யானைகள் தம் உறவு, நட்பு வட்டத்தை ஒருபோதும் மாற்றுவதில்லை.

யானைக்கும் மனிதனுக்கும் இடையிலான போர்

‘எறிவெடிகள் வைக்கப் பட்ட பூசனிக்காய்களை யானைப் பாதையில் போட்டு வைத்தனர் கிராமவாசிகள். அதை உண்ட யானை ஒரு நாள் முழுவதும் அவதிப்பட்டு மறு நாள் இறந்தது. பயிர்களைத் துவம்சம் செய்யும் யானைகள் கிராமவாசிகளை தூக்கி வீசி, மிதித்து கொல்கிறது. இந்த யுத்தம் தொடரும் அதேசமயம் யானைகளற்ற இலங்கையை கற்பனை செய்யவும் முடியாது. எனவே இரு பிரிவினருக்கும் இடையே எங்கேயாவது ஓரிடத்தில் சமரசம் ஆரம்பிக்கப்பட வேண்டும்’



‘ஊட்டுவதால் தாயாகும்

உதவுவதால் நண்பனாகும்.

காப்பதனால் காவலனாகும்

யானைகள் நம்

சூழலின் தோழனாகும்.’

என்கிறது சிறுவர்களுக்கான கவிதையொன்று! இன்று அதைச் சிறுவர்கள் வாசிக்கிறார்களோ இல்லையோ பெரியவர்களாகிய நாம் வாசித்து உணர வேண்டிய நிலையில் இருக்கிறோம்.

யானைகள் குடியிருப்புகளையும் தோட்டங்களையும் நாசம் செய்வவதையும் அதைத்தொடர்ந்து அவை கொல்லப்படுவதையும் செய்திகளாக தினம் தினம் பார்க்கிறோம்; கேட்கிறோம்; வாசிக்கிறோம்.

என்ன நடந்தாலும் பழியை அடுத்தவர் மீது போட்டு விடும் விந்தைமிக்க குணம் நம்முடையது. தப்பிக்கும் மனப்பான்மை.

ஆதிகாலத்திலிருந்து மனிதனுக்கும் விலங்குகளுக்குமிடையே ஏதோ ஒருவகையில் தொடர்பு இருந்து வருகிறது. விலங்குகள் அவற்றின் தன்மைகளுக்கும் இயல்புகளுக்குமேற்ப வெவ்வேறு தேவைகளுக்காக மனிதனால் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அவ்வகையிலேயே யானைகளும் அதிகாலத்தில் இருந்து மனித வாழ்வுடன் பின்னிப்பிணைந்து காணப்படுகின்றன. அடிப்படையில் யானைகள் இரு இனங்களைச் சார்ந்தவை. ஒன்று ஆபிரிக்க யானை இனம். இரண்டாவது ஆசிய யானை இனம். ஆசியாவின் வரலாற்றுடனும் கலாசாரத்துடனும் ஒன்றித்துக் காணப்படும் விலங்குகளுள் யானையும் ஒன்றாகும். பாரமான பொருட்களைத் தூக்குவதற்கும், பயணிப்பதற்கும், யுத்த முனைகளிலும் யானைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. யானைகளின் தந்தமும் மயிரும் விலையுயர்ந்த பொருட்களாக வர்த்தக ரீதியில் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. யானைகள், அவை செறிந்து வாழும் சில நாடுகளின் அடையாளமாகவும் வணக்கத்துக்குரிய விலங்காகவும் இருக்கின்றன.

முன்னொரு காலத்தில் அவுஸ்திரேலியா, மற்றும் சில தீவுகள் தவிர்ந்த ஏனைய நாடுகளெல்லாம் பரவியிருந்த யானைகள் இன்று ஆசியாவிலும் ஆபிரிக்காவிலும் மட்டுமே காணப்படுகின்றன. கைத்தொழில் புரட்சியுடன் ஆரம்பித்த புதிய யுகம் மனிதனைப் பொறுத்த வரையில் அபிவிருத்திக்கான யுகமாகக் கருதப்பட்டது. ஆனால் யானைகளைப் பொறுத்தவரையிலோ அவற்றின் அழிவுக்கான யுகமாக இந் நூற்றாண்டு மாறியிருக்கிறது. உலகின் சனத்தொகையும் அபிவிருத்தித் தேவையும் அதிகரிக்க, வனப்பகுதிகள் அழிக்கப்பட்டு அந்த நிலம் விவசாயத்துக்கும் குடியேற்றங்களுக்கும் உட்கட்டமைப்பு வசதிகளின் அபிவிருத்திக்கும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இத்தகைய செயற்பாடுகளால் மனித இனம் பயன்பெற்று உயர்வடைந்தாலும், காடுகளே தஞ்சமென இருந்த வனஜீவராசிகள் பெரும் பாதிப்புக்குள்ளாயின. யானைகளும் அத்தகைய பாதிப்புக்களை அனுபவிக்க ஆரம்பித்துள்ளன.


வனஜீவராசிகளைப் பொறுத்தவரையிலே உணவு, வாழ்விடம் தமது இருப்பை நிலைக்கச் செய்வதற்கான சுய பாதுகாப்பு ஆகியனவே அடிப்படைத் தேவைகளாகக் கருதப்படுகின்றன. வனப்பிரதேசங்கள் அழிக்கப்படுவதால் தமக்குத் தேவையான உணவு, வாழ்விடம் பாதுகாப்பு ஆகியன கிடைக்காதபட்சத்தில் அவற்றைத் தேடிச் செல்லத் தலைப்படுகின்றன. யானைகள் சமூக விலங்கினத்தைச் சேர்ந்தவை. அதாவது அவை கூட்டம் கூட்டமாக வாழும். ஒரு இடத்தில் உணவும் நீரும் குறைவடையும் சந்தர்ப்பத்தில் அவை இருக்குமிடத்தைத் தேடி இலகுவில் உணவைப் பெற்றுக்கொள்ளவும் யானைகள் தயங்குவதில்லை.

இத்தகையதோர் நிலையில் தான் மனிதனுக்கும் யானைகளுக்குமிடையில் முரண்பாடு தோன்றத் தொடங்கியது. அது காலப்போக்கில் பாரிய சமூகப் பிரச்சினையாக ஒருவெடுத்தது. இன்று இலங்கையும் இந்தப்பிரச்சினையை எதிர்நோக்கும் நாடுகளுள் ஒன்றாக மாறிவிட்டது. இப்பிரச்சினையின் எதிரொலியாகவே எம்மை அன்றாடம் எட்டும் யானை - மனிதன் முரண்பாடு தொடர்பான செய்திகள் வெளிவருகின்றன.

பிரித்தானியரின் ஆட்சிக் காலத்திலே 1840 களின் பின்னரான காலப்பகுதியில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கோப்பிப் பயிர்ச் செய்கைக் காரணமாக மலைப்பாங்கான பிரதேசங்களிலுள்ள காடுகள் அழிக்கப்பட அங்கு வாழ்ந்த யானைகளின் வாழ்விடத்தின் அளவு குறைவடைந்தது. இதையடுத்து மனிதனை விட்டு விலகிய யானைகள் உணவுத் தேவைக்காக தமது பழைய வாழ்விடத்துக்கு வந்த போது விவசாயிகளால் துரத்தப்பட்டன. துப்பாக்கிகளால் சுடப்பட்டன. விளைவு முரண்பாடாய் மாறியது. யானையும் மனிதர்களைக் கொல்லத் தொடங்கியது.

யானைகள் இல்லாத இலங்கையைக் கற்பனை செய்து பார்ப்பது கூடச் சற்றுக் கடினமானதே. இலங்கையின் ஞாபகச் சின்னங்களின் யானை முக்கியமான இடத்தை வகிக்கிறது. அத்தகையதோர் நாட்டில் யானையென்ற இனம் முற்றாகவே அழிந்து போய்விடுதல் என்பது மிகவும் வருத்தத்திற்குரியது. கடந்த 50 வருட காலத்துக்குள் 1500 முதல் 3000 யானைகள் வரையில் கொல்லப்பட்டி ருப்பதாக வனவிலங்குத் திணைக்களத்தின் ஆய்வறிக்கையொன்று தெரிவிக்கிறது.

மனிதனதும் யானைகளினதும் குடியடர்த்தி அதிகரிக்க அவ்விரு இனங்களுக்குமிடையிலான முரண்பாடுகளும் அதிகரிப்பதாக ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. மனிதனின் குடியடர்த்தி குறைவாகவிருக்கும் பிரதேசங்களிலே மரங்களடர்ந்த வனச்சூழல் நிலவுமென்பது வெளிப்படையான உண்மை. அங்கு மனிதர்களிடம் சகிப்புத்தன்மை அதிகமாகக் காணப்படும் அதேவேளை, யானைகளும் தமக்கான வாழ்விடத்தில் சுதந்திரமாக வாழ முடியும். அத்தகைய சூழலில் யானை - மனிதன் முரண்பாட்டுக்கான சாத்தியக் கூறுகளும் குறைவாகவே காணப்படுகின்றன.

இலங்கையைப் பொறுத்தவரையிலே மனிதன் : யானை என்ற விகிதம் 5430:1 எனக் காணப்படுகிறது. இது முரண்பாட்டுக்கு வழிவகுப்பதானதோர் நிலைமையாகும். வனப்பிரதேசங்களின் எல்லைகளிலுள் நிலப்பாவனை முறைமையாக விவசாயம் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்ற சூழலில் யானை - மனிதன் முரண்பாடு அதிகளவில் காணப்படுகிறது. விவசாயிகள் பல மாதங்கள் வியர்வை சிந்தி உழைத்து வளர்க்கும் பயிர்களை ஒரிரவிலேயே யானைகள் அழித்துவிடும். அவ்வாறு பயிர்கள் அழிக்கப்படுவதால் ஏற்படும் சேதத்தின் பெறுமதி பல இலட்சங்களைத் தாண்டும். சில சந்தர்ப்பங்களில் மூர்க்கத்தனம் மிக்கவையாக மாறும். ஆண் யானைகள் வீடுகளைச் சேதப்படுத்துவதுடன் மட்டும் நின்றுவிடாது மனிதர்களையும் தாக்குகின்றன.

நகர வாசிகளைப் பொறுத்தவரையில் யானையானது பெறுமதிமிக்க, விருப்புக்குரிய விலங்காகக் கருதப்படுகிறது. காடுகளின் எல்லையோரக் கிராமங்களில் வசிக்கும் விவசாயிகளுக்கோ, அழிவை ஏற்படுத்தும் நாசகார, கொடிய விலங்காகத் தென்படுகிறது. எங்கெங்கோ எல்லாம் பட்ட கடனை முழுவதுமாகவே பயிரில் முதலீடு செய்யும் விவசாயி தனது பொறுமையையும் சகிப்புத்தன்மையும் இழந்து விடுகிறான்.

ஒவ்வொரு வருடமும் கொல்லப்படும் யானைகளின் எண்ணிக்கையைக் கருத்தில் கொண்டால், பாதிக்கப்படும் விவசாயிகளின் சகிப்புத்தன்மை குறைவடையும் வீதமும் தெளிவாகத் தெரியும். யானைகளோடு நிலத்தைப் பங்கிடும் வறிய கிராமவாசிகளுக்கு யானைகளால் ஏற்படுத்தப்படும் பொருட் சேதமும் உயிர்ச்சேதமும் மட்டுமே தெரியும். அவர்கள் யானைகளின் பொருளாதார ரீதியிலான, வர்த்தக ரீதியிலான பெறுமதியை உணர்வதற்கான வாய்ப்பு மிகவும் குறைவானதாகும். அவ்வாறு உணர்ந்தாலும், யானைகளால் அவர்களுக்கு ஏற்படும் சேதத்திற்கும் இழப்பிற்கும் முன்னே யானைகளின் பொருளாதார ரீதியிலான பெறுமதி பெரிதாகத் தெரிவதில்லை.

இலங்கையிலே யானைகள் தந்தத்திற்காகவோ இல்லை அவற்றின் மயிர்களுக்காகவோ கொல்லப்படுவதில்லை. மாறாக மனித யானை முரண்பாடு, விவசாய நிலங்களில் யானைகளின் தலையீடு காரணாமாகவே அதிகளவில் கொல்லப்படுகின்றன. தந்தத்தையுடைய யானைகள் இலங்கையில் மிகவும் குறைந்தளவிலேயே காணப்படுகின்றன. இலங்கையர் யானையின் மாமிசத்தையும் உண்பதில்லை. ஆகையால் மாமிசத்துக்காகவோ அல்லது தந்தத்துக்காகவோ யானைகள் கொல்லப்படுவதில்லை.

பெண் யானைகளுடன் ஒப்பிடுகையில், ஆண் யானைகளே பயிர்களைச் சேதப்படுத்துவதில் முனைப்புடன் செயற்படுகின்றன. இரவு நேரங்களில் எல்லையோரக் கிராமங்களின் விவசாய நிலங்களுக்குள் நுழையும் யானைகள் முதலில் தமது உணவை இனங்காணத் தொடங்கும். பயிர்களின் பூந்துணர் பாகங்கள் அவற்றிற்குப் பிடித்தமான உணவாகும். வாழை மரங்களைப் பிளந்து அவற்றின் தண்டை உணவாகக் கொள்கின்றன. தென்னை மரங்களை முறித்து அவற்றின் குருத்தையும் கரும்பு மரங்களையும் பலாப் பழங்களை குலுக்கி விழுத்திப்பின் காலால் மிதித்தும் உணவாகக் கொள்கின்றன. அதிகாலையில் தனது நிலத்தைப் பார்க்கும் விவசாயிக்கு சின்னாபின்னமாக் கப்பட்ட பயிர்கள் மட்டுமே எஞ்சியிருக்கும்.




சில காலத்துக்கு முன்னர் மேற்கொண்ட கணக்கெடுப்பின் படி, இலங்கையின் வனப்பகுதியில் ஏறத்தாழ 3500 யானைகள் வசிப்பதாகத் தெரியவந்தது. ஆனால் அவை வசிக்கும் நிலப்பரப்பினளவோ 8200 சதுர கிலோமீற்றர் ஆகும். ஒரு யானை சுதந்திரமாக, இயற்கையின் சமநிலையைக் குழப்பாமல் நடமாடித்திரிய 5 சதுர கிலோமீற்றர் நிலப்பரப்பு தேவை. ஆகவே 3500 யானைகளுக்கும் தேவையான நிலப்பரப்பின் ஆகக்குறைந்த அளவு 17,500 சதுர கிலோமீற்றர் ஆகும்.

1640 யானைகள் மட்டுமே சுதந்திரமாக வாழக்கூடிய நிலத்தில் அதன் இரண்டு மடங்கிலும் அதிகமானளவு யானைகள் வசிப்பதென்பது இயற்கை நியதிக்கு மாறானது. அவ்வாறு வாழ்வதை விரும்பாத யானைகள் தமது நிலப்பரப்பின் எல்லையை விரிவுபடுத்தவே விரும்புகின்றன.

காட்டு நிலங்கள் வளமானவை. காடுகளை அழித்து அந்த நிலங்களில் விவசாயத்தை மேற்கொள்ளும் போது கிடைக்கும் முதல் விளைச்சல் வழக்கமாக விவசாயம் செய்யும் நிலங்களில் கிடைக்கும். விளைச்சலை விட மிகவும் அதிகமாகும். எனினும் இரண்டு, மூன்று போகங்களின் பின்னர் நிலத்தின் வளம் குன்றத் தொடங்கும் அந்நிலையில் அவை கைவிடப்பட்டு வேறு வனப்பிரதேசங்கள் அழிக்கப்படும்.

அத்துடன் வேறு பல காரணங்களுக்காகவும் வனங்கள் அழிக்கப்பட்டு குடியேற்றங்கள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. அதனால் ஏற்படும் யானை - மனிதன் முரண்பாடுகள் அதிகரிக்க குடியேற்றவாசிகளுக்கு வேறு பகுதிகளில் நிலம் வழங்கப்பட்டது. ஆனால் நல்ல விளைச்சல் தரும் புதிய நிலத்தை விட்டு வேறு நிலத்துக்கு இடம்பெயர அவர்கள் விரும்புவதில்லை. முடிவில் அனைவர் கவனமும் யானைகள் மீதே திரும்புகிறது.

இதனைத் தடுக்க அரசாங்கத்தின் சார்பாகப் பல்வேறு திட்டங்களும் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன.

பயிர்களைச் சேதமாகும் யானைகளைப் பிடித்து வசதியான வாழ்விடங்களுக்கு அனுப்புதல் உயர் அழுத்த மின்சார வேலியை அமைத்தல் போன்ற பல செயற்பாடுகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. கிராமவாசிகள் யானைகளை கத்திச்சத்தம் போட்டுக் கலைத்தல், ஒளியைப்பாய்ச்சிக் கலைத்தல், வெடிகளைக் கொளுத்துதல் போன்ற பாரம்பரிய முறைகளைப் பயன்படுத்தி யானைகளை விரட்டினர். ஆனால் காலம் மாறவே அம்முறைகளின் வினைத்திறன் குறையத் தொடங்கியது.

மட்டுப்படுத்தப்பட்ட வளங்களாகிய நீருக்கும் நிலத்துக்கும் ஏற்பட்ட போட்டியால் கிராமவாசிகளும் மூர்கத்தனமாக மாறிவிட்டனரோ என எண்ணுமளவிற்கு மிகவும் கொடூரமான முறைகளால் யானைகளை அவர்கள் கொல்கின்றனர்.

அண்மையில் மட்டக்களப்பின் படுவான்கரைப் பிரதேசத்திலேயுள்ள மயிலவட்டவான் பகுதியில் நடந்த சம்பவம் மேற்கூறிய மூர்க்கத்தனத்துக்குச் சான்று பகர்வதாகவே தெரிந்தது.

எறிவெடிகள் சிலவற்றைப் பூசனிக்காய்க்குள் வைத்த கிராமவாசிகள் பூசனிக்காயை யானை வரும் பாதையில் வைத்தனர். விடயத்தை உணர்ந்திராத யானை, பூசனிக்காயை உண்டது. வெடிமருந்து சமிபாட்டுத் தொகுதியில் பாதிப்பை ஏற்படுத்த, அது அடுத்த நாள் முழுவதும் தவித்து, அல்லாடிப்பின் இறந்தது. இறந்த யானையை மண்குவியலால் மூடிவைத்திருந்தனர் கிராமவாசிகள்.

இத்தகைய பல சம்பவங்கள் அன்றாடம் நடந்த வண்ணம் தான் இருக்கின்றன. யானையும் ஒரு உயிரெனக் கருதுமிடத்து, அதற்கு உயிர்வாழும் உரிமை இல்லையா? என்ற கேள்வி மனிதர்களின் மனதில் எழுவதில்லை. அதேபோல அடுத்த உயிரைப் பறிக்கும் உரிமை மனிதனுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறதா? என்ற கேள்வி பற்றிச் சிந்திப்பது கூட இல்லை.

அரசாங்கத்தின் தயவுடன் உயரழுத்த மின்சார வேலிகளை அமைத்தலானது யானைகளின் அட்டகாசத்தை ஒரளவு கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க உதவுகிறது. யானைகள் இந்த வேலியைத் தாண்ட எத்தனித்தால் குறுகிய நேரத்துக்கு, உயிராபத்தைத் தோற்றுவிக்காத சிறிய மின்னதிர்ச்சியை இந்த வேலி கொடுக்கும். இந்த மின்னதிர்ச்சியை யானைகள் நினைவில் வைத்திருப்பதால் அவை மீண்டும் மின்வேலியைத் தாண்ட எத்தனிக்க மாட்டாது.




விவசாய நிலங்களின் எல்லைகளில் செங்குத்தான குழிகள் வெட்டப்பட்டும் யானைகள் விவசாய நிலங்களுக்கு வராமல் தடுக்கப்பட்டுள்ளன.

இன்றைய நிலையில், யானைகளின் பொருளாதாரப் பெறுமதியை எல்லைக்கிராமவாசிகளும் உணரத் தலைப்பட்டாலன்றி வேறு எந்த வகையிலும் யானைகள் கொல்லப்படுவதைத் தடுக்க முடியாது.

பின்னவலை யானைகள் சரணாலயச் சூழலில் வாழும் கிராமவாசிகள் அந்த யானைகள் ஒரு பொருளாதார வளமென கருதத் தொடங்கியுள்ளனர். சுற்றுலாத்தலமாகிய அந்த யானைகள் சரணாலயத்தால் அப்பிரதேச மக்களின் தொழில் வாய்ப்புக்கள் அதிகரித்துள்ளன.

அந்த யானைகள் சரணாலயம் அகற்றப்பட வேண்டிய தேவையொன்று ஏற்பட்டாலும் அதற்குக் கிராமவாசிகள் ஒப்புதலளிக்கமாட்டார்கள்.

இத்தகையதோர் மனப்பாங்கு இலங்கை முழுவதும் ஏற்பட வேண்டும். அதற்கு யானைகளால் ஏற்படும் உயிர், பொருட் சேதங்களை இல்லாதொழிப்பதற்கான வழிமுறைகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். எல்லையோரக் கிராமங்களில் மேற்கொள்ளப்படும் பயிர்ச் செய்கைகள் யானைகளால் அழிக்கப்பட முடியாதனவாக இருக்க வேண்டும். அல்லது எல்லையோரக் கிராம விவசாயிகளை அதேயளவு விளைச்சலைத்தரக்கூடிய வேறு நிலங்களுக்கு இடம்பெயரச் செய்ய வேண்டும்.

யானைகளுக்கான பாதுகாக்கப்பட்ட வனப்பகுதிகள் உருவாக்கப்பட்டு அவை விவசாய நிலமாக்கப்படுதல் தடுக்கப்படவேண்டும்.

சூரிய சக்தியாலான மின்வேலிகளை அமைத்தல், பயிரின் அறுவடைக்காலத்தில் சிறு மாற்றத்தை ஏற்படுத்துதல், யானைகள் நடமாடித்திரியும் இடங்களை மனிதக் குடியிருப்புக்களுக்கு அப்பாலேயே மட்டுப்படுத்துதல் போன்ற செயற்பாடுகளை வினைத்திறன்மிக்க வழியில் கையாள்வதன் மூலம் வினைத்திறன்மிக்க நிலப்பாவனை, வறுமை ஒழிப்பு, பால் சமத்துவம் ஆகிய விடயங்களில் முன்னேற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம்.

இவையாவற்றிக்குமப்பால், ஆறறிவுடைய மனிதர்களாக நாம் சற்றுச் சிந்திக்க வேண்டும். அப்பாவி உயிர்களைக் கொடூரமாகக் கொல்வதைத் தவிர்க்க வேண்டும். ஒரு யானை இறந்த பின்னர், அந்த யானை சார்ந்திருந்த கூட்டத்திலிருக்கும் யானைகளின் தவிப்பையும் கதறலையும் அவதானித்த ஒருவர் மீண்டும் ஒரு யானையைக் கொல்லமாட்டார். யானைகளுக்கும் எம்மைப்போலவே உணர்வுகள் இருக்கின்றன. மனிதர்களைப் போலவே, யானைகள் மத்தியிலும் ஒரு உயிரின் இழப்பு பெரிய பாதிப்பைத்தான் ஏற்படுத்துகிறது. இதை நாம் ஒவ்வொருவரும் புரிந்து நடந்தால், யானைகள் அநியாயமாகக் கொல்லபடுவது எதிர்காலத்தில் நிச்சயம் குறைவடையுமென்வது நிதர்சனம்.